افزودن کود های سبز به خاک فایده های زیادی دارد که مهمترین آن ها افزایش مواد آلی، افزودن نیتروژن، افزایش فعالیت های زیستی و نگهداری و حفظ قابلیت جذب (فراهمی) عناصر غذایی خاک می باشد. یک هکتار کود سبز به طور معمول بین 25 تا 50 تن شاخه و برگ و بافت گیاهی تازه را وارد خاک می کند که این خود، برابر با 10 تا 20 تن کود حیوانی بوده و می تواند بین 1 تا 2 تن هوموس به خاک اضافه شود. در صورت کمبود کود دامی، یکی از بهترین راه های جبران مواد آلی خاک، استفاده از کود سبز می باشد در بیشتر مواقع از گیاهان خانواده بقولات به عنوان کود سبز استفاده می شود. گیاهان این خانواده معمولا حدود 200 کیلوگرم نیتروژن هوا را به وسیله غده های ریشه ها در خاک تثبیت می کنند. شبدر بین 2 تا  2/5 درصد نیتروژن در شاخه و برگ غده خود دارد. زمانی که یک هکتار از این گیاه در خاک برگردانده شود، نزدیک به 80 تا 100 کیلو گرم نیتروژن به خاک افزوده می شود. پیامد افزایش کود سبز، تشدید فعالیت میکروب های مفید خاک می باشد. که این خود تصعید گاز کربنیک و آزاد شدن نیترات و دیگر عناصر غذایی را باعث می شود. باکتری های محرک رشد گیاه نظیر ازتو باکتر، حساسیت بسیار بالایی به مقدار کربن خاک دارند و هر چه مقدار این ماده بیشتر باشد، فعالیت آن ها نیز افزایش می یابد. کود های سبز به دلیل رشد رویشی فوق العاده و ریشه های قوی، می توانند مقدار زیادی از عناصر غذایی را که در شرایط عادی بر اثر شستشو به اعماق پایین خاک حرکت کرده اند، جذب کنند. همچنین این گیاهان قادرند  از فسفات های غیر محلول، پتاسیم تثبیت شده و عناصر کم مصرف نیز استفاده کنند. با برگرداندن این گیاهان به خاک، علاوه بر بهبود خواص فیزیک و شیمیایی و زیستی خاک، فراهمی و تسهیل آزاد شدن عناصر غذایی پر مصرف و کم مصرف نیز افزایش می یابد.