کود های حیوانی

کود های حیوانی یا کود اصطیلی از سرگین و گمیز دام ها و کاه کلش مورد استفاده در بستر آن ها، تشکیل می گردد. این کود شامل دو بخش مایع و جامد می باشد که از لحاظ وزنی، بخش جامد سه برابر مقدار مایع آن است. نزدیک به نیمی از نیتروژن و پتاسیم و تمام فسفر کود اصطبلی در قسمت جامد آن متمرکز شده است، ولی از آن جا که گمیز دام ها دارای مقدار زیادی نیتروژن قابل جذب است، این مواد از جنبه اقتصادی دارای ارزش زیادی بوده و به همین دلیل باید کود های حیوانی مورد استفاده به طور کامل فر آوری (پوسیده) گردد.

شیوه فر آوری کود حیوانی به شرح زیر می باشد:                                                                                        مکانی که جهت انباشته کردن کود حیوانی قرار است مورد استفاده قرار گیرد می بایست سفت و غیر قابل نفوذ باشد؛ انباشته کردن کود حیوانی نپوسیده (تازه) بر روی یکدیگر، به طوری که عرض و ارتفاع آن به ترتیب کمتر از 3 و 1/5 متر باشد، معمولا در طول این توده محدودیتی وجود ندارد؛ اضافه کردن گوگرد به این توده به صورت لایه ای به مقدار 300 کیلو گرم در حجمی از توده که قرار است در یک هکتار مصرف شود؛ پوشاندن سطح توده با یک لایهء نازک از خاک؛ این توده می بایست از تابش مستقیم آفتاب، باد و باران در امان باشد. در شرایطی که امکانات مذکور وجود ندارد، به منظور جلوگیری از شستشوی عناصر غذایی توسط باران، روی توده توسط پلاستیک پوشانده شده و بعد از آن برداشته شود؛ برای بهبود وضعیت تهویه ای معمولا پس از 2 تا 5 هفته توده مذکور بهم زده می شود؛ رطوبت توده نیز می بایست در حد متعادل نگه داشته شود و از خشک شدن آن جلوگیری به عمل آید. در صورت خشک شدن، باید آن را مرطوب کرد و یا آن را با توده کود حیوانی تازه مخلوط کرد، که در بشتر موارد، محصول نهایی (کود حیوانی پوسیده) بعد از چهار ماه آماده می شود. ارزش غذایی کود های حیوانی بستگی به نوع دام، علوفه مصرفی، نوع بستر، روش نگهداری دام ها و نحوه فرآوری دارد. برای مثال کود های حیوانی به طور میانگین 1/10 درصد نیتروژن، 0/75 درصد فسفر ( P₂O₅ ) , 0/80 درصد پتاسیم ( K₂O ) دارند ( غلظت این عناصر در کود گوسفندی به ترتیب 0/95 ، 0/35 و 1/00 می باشد).